To mój pierwszy wpis na blogu i oczywiście temat musi być związany z osobowością Hiszpanka. Jak wiecie u nas w domu są dwie dziewczynki
Fela i
Chilli, podobne, ale i zarazem różnią się od siebie. Obie bardzo radosne, figlarne i dynamiczne. Świetnie się ze sobą dogadują i o dziwo nie zauważyłam między nimi jakichś konfliktów. Nie oznacza to jednak, że Hiszpanki kochają wszystkie osobniki swojego gatunku. Aby tak było trzeba zwracać baczna uwagę na socjalizację i umacniać dobre kontakty z innymi psiakami. Ale to temat na inny wpis.
Nasze dziewczyny Uwielbiają wszelkiego rodzaju pracę, zarówno trening posłuszeństwa, agility, żmudne ćwiczenia z przygotowania do wystaw, czy zwykłe aportowanie. Nic ich nie nudzi, a wręcz przeciwnie, w ich nastawieniu widać ogromną radość i motywację do dalszej pracy. Nie można się temu dziwić bo ta rasa należy do psów pracujących. Zanim została uznana przez FCI, przodkowie hiszpańskiego psa dowodnego chronili gospodarstw domowych, czuwali nad swoim stadem oraz pomagali rybakom przy połowach aportując ptactwo z wody. Są to psy wysoce inteligentne, wszystko łapią w mig, co daje dużo satysfakcji i motywuje nas do dalszego treningu. Świetnie sprawdzą się w różnych dyscyplinach jak np obedience, agility czy frisbee. Co prawda my tego jeszcze nie próbowaliśmy, mamy dopiero w planach, ale znam osobniki, które znakomicie radzą sobie w zaganianiu owiec. Jak widać hiszpanek to nie kanapowiec. Jego radosne usposobienie i niespożyte pokłady energii wyciągną każdego właściciela z domu. Bardzo mocno kochają i przywiązują się do swoich ludzi. Ich radosne usposobienie, ciekawość i chęć zabawy czyni z nich wspaniałego przyjaciela rodziny.
Nie wszystko złoto co się świeciNo, ale ... Hiszpanki mają też swoje za uszami. Przede wszystkim, jako osoba zainteresowana rasą albo nabyciem szczeniaka tej rasy, musisz mieć świadomość, że jest to rasa, która może wykazywać lękliwość i znowu powtórzę się, że jest to temat na inny wpis, taki, który dotyczyć będzie socjalizacji. W skrócie dodam jedynie, że staranna socjalizacja od jak najmłodszego wieku jest kluczowa w optymalnym rozwoju naszego czworonożnego Perro. Inną niechlubną cechą tej rasy jest terytorializm i poczucie obowiązku bronienia swoich zasobów, czytaj swoich dwunożnych przyjaciół. Nie u każdego się to pojawia, ale u niektórych osobników tak. Jako, że rasa należy do psów stróżujących, może się zdarzyć że to właśnie w naszym Hiszpanku obudzi się ten instynkt. Trzeba być świadomym tego, że nasz pies może mieć problem z zaakceptowaniem obcej osoby na swoim terytorium. Na koniec powiem wam jeszcze o jednym małym grzeszku, otóż są z nich zapaleni ogrodnicy, uwielbiają dreptać, podgryzać rośliny oraz kopać dziury :)
PodsumowującHiszpański pies dowodny jest rasą wyjątkową, oddaną swojej rodzinie, zawsze chętną do różnorodnych aktywności i pracy, ale przede wszystkim przeznaczoną dla osoby, która jest świadoma nie tylko ich wielu zalet, ale także wyzwań, którym jako przyszły właściciel musi sprostać.